یک نفر در پستوی خانه اش جان سپرد! و هیچ کس نفهمید آدم ها همچنان که راه می روند می توانند مرده باشند! یک نفر در تنهایی ِ مداوم ِ درونش جان سپرد! و هیچ کس نفهمید آدم ها همچنان که نگاه میکنند و یا حتی میخندند نیز می توانند مرده باشند! ۲۶ مهر ماه ۱۳۹۸

من از کندوکاو بی خودی آدم ها به اینجا پناه آورده ام به جایی که در آن هیچکس نیستم آمده ام بی پرواتر و بی ریاتر از همیشه بنویسم برای آدم هایی که دمادم آزادی نفس می کشند! نه برای آدم هایی که تو را در بند واژه هایت می کنند! نه برای آدم هایی که لابه لای کلمات ستمدیده تو ردپایی را می جویند! نه برای آدم هایی که "همچنان که تو را می بوسند در ذهن خود طناب دار تو را می بافند" من دختر گریز پایم، من پروانه آزاد و رهایم هیچ چیز و هیچ کس نمی تواند آزادی را از من برباید